Het verhaal van
Lisanne van der Molen
Mijn naam is Lisanne van der Molen ik ben 29 jaar en woon in Lima, Peru. Ik heb meegedaan aan kampioenschappen thaiboksen en deel uitgemaakt van het Peruaanse nationale Muay Thai team. Ik train van maandag tot vrijdag 2x per dag en op zaterdag in de ochtend. Ik ben super dankbaar dat ik deze kans gekregen heb in Peru. Ik hou van sporten en heb er mijn werk van kunnen maken.
Wees je eigen rolmodel

Ik ben in 2014 verhuisd naar de junglestad Iquitos in Peru en heb daar 2 jaar gewerkt aan projecten (één leesproject en één muay thai project ) van mijn stichting ‘La Sonrisa’. In die tussentijd ben ik met Frank getrouwd. Na het afronden van de projecten kreeg hij werk aangeboden als kickbokstrainer van het nationale team van Peru, in de hoofdstad Lima. Ik werd toen gevraagd om de categorie 60kg als vechter op te vullen voor het nationale team.

"Ik wilde niet leven, omdat ik niets moois in het leven zag en mijn eigen kracht niet ontdekte"

Toen ik nog in Nederland woonde deed ik veel te veel tegelijkertijd. Ik trainde 6 dagen per week, studeerde, woonde op mezelf, en werkte 2 dagen per week en had nooit tijd om te rusten. Ik droomde er toen van op een dag alleen maar te hoeven trainen en vechten en daar betaald voor te krijgen. Ik kan nu iedere dag de sport doen die ik leuk vind. Dat betekent ook dat ik voor kampioenschappen moet afvallen en dus moet diëten en niet kan eten waar ik zin in heb.

Maar ik heb ook een periode gehad waarin ik depressief was en niet in mijzelf geloofde. Ik dacht dat ik niets waard was of goed kon doen. Dat was toen ik tiener was, ik voelde me echt ongelukkig en dat wil ik nooit meer meemaken. Ik wilde niet leven omdat ik niets moois in het leven zag en mijn eigen kracht niet ontdekte. Ik leefde in een negatieve sfeer waarin alles dat je doet afgekeurd wordt en je nooit een compliment krijgt. Het kickboksen heeft mij veranderd, ik kreeg complimenten van mijn trainer en ik voelde dat ik iets goed deed. Ik begon muziek van India Arie te luisteren wat mij hielp zelfvertrouwen te ontwikkelen en ik leerde op een andere manier naar mijzelf te kijken. Ik heb nu zelfvertrouwen en geloof compleet in mijn eigen kunnen.

Ik merk dat als ik iets goed gedaan heb, bijvoorbeeld een wedstrijd goed gevochten, iets lekkers gekookt, een gewond dier geholpen of een persoon geholpen die problemen heeft, dat geeft mij vertrouwen. Wetende dat ik iets voor een ander gedaan heb die hulp nodig had geeft mij een goed gevoel. Dat geldt dus ook als ik iets voor mijzelf gedaan heb.

In de toekomst wil ik heel graag mijn project voor straatdieren opzetten. Daarnaast heerst er veel macho-cultuur in Peru waarin vrouwen geen mening mogen geven, mishandeld worden, misbruikt of vermoord en het wordt regelmatig in de doofpot gestopt. Mannen hebben daar het woord en denken dat zij alles beter weten dan de vrouwen. Ik wil deze vrouwen graag een stem geven.

Geef nooit je dromen op, geloof in je eigen kunnen, ook als iedereen om je heen zegt dat je het niet kan maar wees niet naïef en verwacht niet dat alles uit de boom komt vallen. Om iets te bereiken moet je er voor werken, ook al betekent het dat je weinig rust krijgt, het zal later beloond worden. Neem geen halfnaakte modellen als je rolmodel, wees je eigen rolmodel, heb respect voor je lichaam en laat zien dat je intelligentie en gedrevenheid jouw pracht is.